Μια καταπληκτική 4x4 διαδρομή στην Τσαγκαράδα - Πήλιο

Το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου 2011 βρεθήκαμε στο Πήλιο μαζί με παρέα. Ο φίλος μου εχει RAV4 4x4 οπότε νοίκιασα και έγω ένα ίδιο αλλά αυτόματο. Γενικά τον χειμώνα για τις εκδρομές νοικιάζω συχνα 4x4. Μέχρι στιγμής έχω νοικιάσει Mercedes ML350, Xtrail, RAV4, Suzuki GrandVitara και Mercedes GLK (τα έβαλα σε σειρά ολικής εντύπωσης/ικανοποίησης μου).
Αφιξη

Η θέα από το μπαλκόνι μας στο Αγνάντι

Μετά από κάτι προβλήματα που είχαμε με την κράτηση των δωματίων μας στον Αγιο Γιώργη Νηλείας (είχαμε κλείσει δωμάτια με τζάκι αλλά μόνο αναπτήρες είχαν τα δωμάτια :-) ) βρεθήκαμε να μείνουμε στην Αφυσσο στο ξενοδοχείο Αγναντι οπου η σουίτα μας βόλεψε αφάνταστα. Με καταπληκτική θέα στην θάλασσα, 2 υπνοδωμάτια, μεγάλο καθιστικό με τζάκι, κόστος μόλις 95 Ευρώ την βραδιά ηταν τέλεια επιλογή.  Ο φίλος μου έμεινε σε ενα τρίκλινο και το βράδυ την βγάζαμε στο τζάκι ψήνοντας κάστανα που μαζεύαμε. Το ξενοδοχείο είναι πολύ καλό, με φιλικό προσωπικό, φανταστική θέα στο χωριό και την θάλασσα, αλλά με λιγο πρόβλημα στο παρκάρισμα.

Σάββατο

Το Σάββατο αφού κάναμε τσάρκα στις Μηλιές, προσπαθήσαμε να περάσουμε από τον Αγιο Γιώργη Νηλείας στον Αγιο Λαυρέντιο πάνω από το βουνό. Φτάσαμε σε κατι μέρη που το GPS έλεγε οτι προχωράει αλλά μπροστά μας δεν υπήρχε δείγμα δρόμου. Αφου ρωτήσαμε ενα κυνηγο και μας διαβεβαιωσε οτι το GPS μας λέει βλακείες, πήγαμε νότια και τελικά περάσαμε προς  Αγιο Λαυρέντιο από ένα δρομάκι δίπλα στο πεστροφείο. Το δρομάκι μας το είπε ο κυνηγος αλλά το είχε και το GPS. Οντως κόψαμε δρόμο. Ο στόχος ηταν να ανέβουμε Χάνια από Αγιο Λαυρέντιο. Ετσι και κάναμε.

Η διαδρομή αυτή υπάρχει στους χάρτες και παρόλω που είναι πλατυς ο δρόμος θέλει 4x4 γιατι έχει πολλά φαγώματα και χαλίκια. Η διαδρομή είναι καταπληκτική και προς το τέλος μπήκαμε μέσα στα σύννεφα  Για Οκτώβρη μήνα ήταν φοβερή αίσθηση.  Ο δρόμος καταλήγει ξαφνικά ακριβώς στο πάνω πάνω σαλέ του χιονοδρομικού, και μετά κατεβαίνει μέσα από πλακόστρωτο στα παρκινγκ του χιονοδρομικού και μετά πας στο χωριό Χάνια. Όταν έχει χιόνια δεν πρέπει να περνάς με τιποτα να πας στα Χάνια. Η διαδρομή έχει απίστευτη θέα στον Παγασητικό. Φάγαμε γίδα βραστή στα Χάνια και γυρίσαμε από Δράκεια. 

Εδω να σημειώσω, για να το θυμηθώ στην επόμενη επίσκεψη στο Πήλιο, ότι μια καλή πεζοπορία είναι να παρκάρεις κοντά στην πλατεία στις Μηλιές, να κατέβεις από τα καλντερίμια στο τρενάκι και πηγαίνοντας διπλα στις γραμμές μετά την πρώτη γέφυρα έχει στα δεξιά μονοπάτι με σημάδια για Βυζίτσα. Το μονοπάτι είναι ανηφορικό και οχι πολύ εύκολο από οτι είδαμε στην αρχή του. Η απόσταση θα πρέπει να είναι περίπου 1 ώρα για την Βυζίτσα και μετά το πολύ 2 χιλιόμετρα από την ασφαλτο για να γυρίσεις πίσω στις Μηλιές. Μια γυναίκα της παρέας φόραγε τακουνάκι (*!!@%#$$) και γιαυτό δεν το κάναμε.

ΚΑΛΑ ΟΛΑ αυτά, ΑΛΛΑ δεν είναι τιποτα μπροστά σε αυτό που θα ζούσαμε την άλλη μέρα.

Κυριακή - επιστροφή

Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε Αθήνα κάνοντας τον κύκλο του Πηλίου από Τσαγκαράδα μεριά.

Στο Ξορύχτι πετύχαμε γιορτή κάστανου όπου σε μια μεγάλη αλάνα είχανε παραδοσιακά προϊόντα και δίνανε και δωρεάν ψητά κάστανα. Πήραμε σπιτικές μαρμελάδες και γλυκα του κουταλιού και κατι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ κάστανα με καρύδι και σοκολάτα που είχε φτιάξει μια κυρία του χωριού. Ηταν καταπληκτικά!!!

Είχα διαλέξει να πάμε μια πορεία που έδειχνε με πράσινο ο χάρτης Πηλίου της Road. Ξεκινάει από Τσαγκαράδα και βγαίνει λίγο πιό κάτω στο Μούρεσι αφού περάσει μέσα από τα βουνά. Τον δρόμο τον έδειχνε και το GPS και έτσι δεν είχα καθόλου αναστολές.

Ο δρόμος ξεκινά μετά (ερχόμενος από Ξορύχτι) την πλατεία της Τσαγκαράδας στα αριστερά όπου έχει πινακίδα για κάποια εκκλησιά (αν θυμάμαι καλά Αγιο Αθανάσιο). Ο δρόμος πάει τσιμεντένιος μετά μέχρι ένα ωραίο ξενοδοχείο και μετά περνά σχεδόν μέσα από το ξενοδοχείο και γίνετε χώμα-χώμα.  Με από κανα χιλιόμετρο νασου το GPS να λέει να πάμε δεξιά όπου ήταν ενας δρόμος μέσα στα βάτα και απάτητος ενώ αριστερά ηταν ΟΚ. Πήγα αριστερά και μετά από μερικές στροφές είδα στο GPS να ξαναενώνεται η πορεία μας με αυτή του GPS. 

        Η γνωστή αρχή: ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ και οχι το GPS!!!

Ανεβαίνοντας το βουνό περνάς μέσα από ένα καταπληκτικό καστανόδασος. Ο δρομος δασικός και ευχάριστος για οδήγηση σε χώμα. Ευτυχώς δεν είχε βρέξει για μέρες και οι λάσπες ήταν ελάχιστες. Την εποχή αυτή είναι που πέφτουν τα κάστανα και η συγκομιδή μας πέρα από την ευχαρίστηση που έφερε στα παιδιά μας έβγαλε και το κόστος της βενζίνης ¨-) . Τα φάγαμε στην Αθήνα και ήταν πεντανόστιμα και μοιράσαμε και σε φίλους και γνωστούς.

  Σε ένα υψωματάκι φτάσαμε σε ενα σταυροδρόμι όπου ενας δρόμος πήγαινε αριστερά με πινακίδια για ένα εκκλησάκι, ευθεία κάτω δεξιά και πάνω δεξιά. Το GPS δεν έδειχνε σταυροδρόμι αλλά μόνο ότι πρέπει να πάμε δεξιά. Καταρχάς πήγαμε στο εκκλησακι που ηταν πολύ ωραίο μέσα στο καστανόδασος, και στον γυρισμό πήραμε το κατω δρόμο ο οποίος τελικά ηταν λάθος μιας και μας εβγαζε εκτός της πορείας του GPS. Γυρίσαμε πίσω και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο.

Συνεχίζοντας μέσα από κακοτράχηλους δρόμους φτάσαμε πάλι σε ένα σημείο οπου το GPS έλεγε ευθεία ενώ ο δρόμος πήγαινε πάνω και αριστερά. Αγνοήσαμε το GPS και τραβήξαμε πάνω αριστερά. Ο δρόμος ζόριζε όλο και πιο πολύ και δεν φαινόταν να ξαναενωνόμασταν με την πορεία του GPS. Ετσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω από εκεί που ήρθαμε (σνιφ-σνιφ) αλλά να ξανακοιτάξουμε μπας και μας είχε ξεφύγει κανένας δρόμος. 

Στο γυρισμό εκεί που δεν πήγαμε που μας έλεγε το GPS σταμάτησα για να ξαναδώ αν υπάρχει δρόμος. Με το που κατέβηκα χάρηκα πολύ γιατί είδα κάτι σαν δρόμο, αλλά από την άλλη ανησύχησα γιατί ήταν μεν ζόρικος στην αρχή αλλά πιο πέρα στένευε επικίνδυνα και πέρναγε μέσα από ποταμάκι διπλά σε γκρεμό. Βέβαια γύρισα πίσω και είπα ότι όλα μια χαρά και με λίγη προσοχή θα περάσουμε απέναντι για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο.

Με λίγη προσοχή και οδηγίες πέρασαν και τα δυο RAV το αρχικό τριπλό χαντάκι. Μπήκαμε μέσα και χωρίς πολύ συζήτηση, για να μην φοβηθούν τα γυναικόπαιδα, περνάμε διπλα από ένα καταρρακτάκι, χωνόμαστε στα νερά του, ανεβάζουμε την μια ρόδα λίγο στην πλαγιά και περάσαμε το στενό ρέμα μια χαρά. Μετά από το σημείο αυτό ο δρόμος έφτιαξε, πηγαίναμε σε πορεία με το GPS και μετά από λίγο βγήκαμε στο Μουρεσι. Αισθανθήκαμε σαν αγριογούρουνα που βγήκαν σε ξέφωτο! Στην πρώτη ταβέρνα που βρήκαμε σταματήσαμε για κρασοκατάνυξη, πίτες και ψητά. Η ολη διαδρομή είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ γεμάτη συγκινήσεις.  Με λάσπες πιστεύω ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, ίσως και αδύνατη.

Το ΠΗΛΙΟ είναι ευλογημένο μέρος και παρέχει χαρές χειμώνα καλοκαίρι.

Εδώ είναι η διαδρομή (σε kml) όπως καταγράφηκε από το NEXUS-S/Android/MyTraks. Χρειάζεστε google earth για να ανοίξει. Σε απλό jpg είναι η παρακάτω.